Serdecznie zapraszamy na badanie wykonywane bezpłatnie w związku z diagnozowaniem tzw. zespołu słabości. Spotkanie i krótka analiza tematu odbędą się 20.05.2013 w Miejskim Centrum Kultury o godzinie 16.00 (patio).
Patomechanizm „zespołu słabości” w pewnym stopniu uzasadnia starzenie się organizmu. Zdaniem prof. Paulina Moszczyńskiego spektrum procesów patologicznych prowadzących do powyższego zespołu obejmuje zaburzenia neurohormonalne, układu krzepnięcia krwi i fibrynolizy oraz nieprawidłowe reakcje układu immunologicznego. Obok spadku stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF), stwierdzono niskie stężenie testosteronu, melatoniny oraz niskie stężenia witaminy D. Niedobór tej witaminy występuje u osób starszych spędzających wiele czasu w domu i unikających ekspozycji na słońce.
Pacjent z podejrzeniem zespołu słabości może być spowolniały ruchowo, może być dementywny z zaburzeniami funkcji poznawczych, mogą wystąpić objawy : sarkopenia, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie siły mięśniowej, spowolnienie ruchowe, obniżenie tolerancji wysiłku, aktywności ruchowej oraz pacjent staje się podatny na działanie czynników stresogennych co w konsekwencji doprowadza do załamania się homeostazy organizmu. Próby ustalenia jednoznacznych kryteriów lub skale pozwalające rozpoznać zespół „słabości” nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. W chwili obecnej zastosowanie znalazły kryteria zaproponowane przez Fred i wsp.
w 2001:
Niezamierzone zmniejszenie masy ciała(> 5 kg w ciągu 12 miesięcy),
Osłabienie, oceniane na podstawie zmierzonej dynamometrem siły dłoni, z uwzględnieniem wieku i wartości wskaźnika masy ciał (BMI),
Wyczerpanie, określane przy użyciu skali depresji (CES-D),
Spowolnienia chodu, mierzone szybkością przejścia (15 stóp – ok. 4,6 m) z uwzględnieniem płci i wzrostu badanej osoby,
Obniżona aktywność fizyczna, na podstawie skróconej wersji Minnesota Leisure Time Activity Questionnaire.
Zespół słabości można rozpoznać po stwierdzeniu co najmniej trzech spośród wymienionych w/w kryteria. Przy obecności jednej lub dwóch z powyższych patologii można zidentyfikować osoby predysponujące w przyszłości do wystąpienia zespołu słabości – pre- frail.
Niekiedy pojęcie zespołu słabości mylone jest lub utożsamiane jest z wielochorobowością lub niepełnosprawnością. Zespół słabości w tym ujęciu można traktować jako stan subklinicznego osłabienia systemów fizjologicznych, podczas gdy wielochorobowość czy pojedyncze schorzenie jest obrazem uszkodzenia tych systemów. Niesprawność natomiast może być konsekwencją zarówno zespołu jak i wielochorobowości. Stan funkcjonalny osób niepełnosprawnych często jest stabilny, podczas gdy pacjent z zespołem słabości i niesprawnością reaguje nawet na błahy uraz załamaniem się homeostazy. Również częstość występowania zespołu słabości w większości rośnie z wiekiem, osoby w wieku podeszłym cierpią więc często na liczne schorzenia,które mogą uruchomić zespół słabości i doprowadzić jak wyżej załamaniem homeostazy danego organizm.
